GGZ Groep logo

cultuurverschillen depressie

Depressie wordt gekenmerkt door gevoelens van somberheid, interesseverlies, gevoelens van schuld of weinig eigenwaarde, verstoring in het slaap- en/of eetpatroon, weinig energie en verlies van concentratie.

Zo gesteld zijn het symptomen die bij alle mensen wereldwijd voor kunnen komen, ongeacht leeftijd, geslacht of culturele achtergrond. Depressie wordt dan ook vaak omschreven als een 'universele ziekte'. Echter, de oorzaken, verschijningsvormen, beleving en behandeling van depressie blijken bij verschillende culturen anders.

Er is al veel onderzoek gedaan naar de culturele factoren die een rol lijken te spelen bij de diagnose en beleving van een depressie. Een van de factoren die hierbij van belang lijkt is de culturele representatie van het "zelf".

Binnen Westerse culturen worden individuen gestimuleerd om autonoom en onafhankelijk te zijn. Daarnaast zijn individuen in deze culturen vaak sterk gericht op positieve emoties en een goed gevoel over het "zelf". Afname van positieve emoties of zelfrespect worden hier dan ook gezien als symptomen van een depressie.

Binnen Westerse culturen worden depressieve verstoringen dan ook beschouwd als 'interne verstoringen'. In Oosterse culturen wordt er echter veel meer waarde gehecht aan het onderling verbonden en afhankelijk van elkaar zijn. Het collectief neemt in die culturen een belangrijkere plaats in dan het individu. Afname van onderlinge verbondenheid kan zo leiden tot symptomen van een depressie. In deze culturen worden depressieve verstoringen dan ook eerder gezien als 'interpersoonlijke verstoringen'.

De mate waarin depressie geaccepteerd wordt binnen een bepaalde cultuur is eveneens van belang. In de Westerse cultuur is depressie een veelvoorkomende ziekte en veelal geaccepteerd. In andere, meer traditionele culturen rust er nog altijd een taboe op het hebben van een depressie.

Zo is het in China niet gepast om je frustraties met betrekking tot je sociale relaties, je huwelijk, je werk e.d. publiekelijk te tonen. Het is dan veel veiliger om die frustraties op een somatische manier te uiten, dan te spreken van een depressie. Door stigmatisatie van mensen met een depressie of andere psychische problemen kunnen zij binnen de meer traditionele culturen gezien worden als gevaarlijk of onvoorspelbaar.

Dit kan leiden tot afwijzing, wat het zelfvertrouwen verlaagd en de persoon afsluit van de samenleving. In de meer collectivistische culturen kan niet alleen de persoon die aan een depressie lijdt worden uitgesloten, maar ook diens familie. Dit kan vervolgens weer leiden tot ontkenning van de depressie door familieleden en de persoon.

Een andere culturele factor die een rol lijkt te spelen bij de beleving en behandeling van depressie is het verschil in opvattingen over 'lichaam en geest'. In Westerse culturen heerst nog altijd het 'dualisme'; wat een scheiding van lichaam en geest inhoudt. Een depressie geldt dan ook als een duidelijke psychische stoornis (Van Oudenhoven, 2002).

Symptomen van een depressie worden door individuen dan ook vaak als psychische klachten geuit. In Oosterse culturen vormen lichaam en geest meer een eenheid (Van Oudenhoven, 2002). De symptomen die passen bij een depressie kunnen dus zowel geestelijk als lichamelijk worden geuit. De wijze waarop vervolgens behandeld wordt is hier weer van afhankelijk. Daarnaast is de gezondheidszorg in culturen waarbinnen het dualisme heerst ook vaker opgedeeld in zorg voor de geestelijke gezondheid en zorg voor de lichamelijke gezondheid.

Heeft U een Depressie?

Iedereen heeft zich wel eens somber gevoeld en niet veel zin gehad in de dingen om zich heen.

Maar wanneer deze sombere stemming langer dan twee weken aanhoudt, is er mogelijk sprake van een depressie.

Hoe zit het bij u?

Doe de test

Copyright © 2010 - 2024 GGZ Groep, Alle rechten voorbehouden
Disclaimer - Sitemap